Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN" zaprasza na wystawę fotografii „Jeden rok – 1941” z kolekcji rodzinnej Andresa Rumpa. Wernisaż odbędzie się 14 czerwca 2022 roku o godz. 17:30 w Galerii NN, ul. Grodzka 34.
Dziadek Andersa Rumpa podczas wojny w latach 1941 - 1942 służył w jednostce technicznej Wehrmachtu stacjonującej na terenie Flugplatzu przy ulicy Wrońskiej w Lublinie. W wolnym czasie spacerował z aparatem po mieście. Uwiecznił dziewczęta uśmiechające się do obiektywu, mieszkańców dzielnicy żydowskiej krzątających się wśród spraw dnia codziennego, dzień powszedni swoich kolegów z jednostki, ludzi ubranych w łachmany starających się przetrwać.
Po wojnie zdjęcia te trafiły do pudełka, dopiero po latach fotografie odnalazł jego wnuk, Andres Rump. W sierpniu 2021 roku przekazał je do Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN”. Chciał, aby wróciły one do miejsca gdzie powstały.
Kolekcja Andresa Rumpa
Kolekcja Andresa Rumpa jest wyjątkowa po jeszcze innym względem. Do tej pory w zbiorach Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” nie było jednolitego zbioru fotografii pokazującego codzienne życie żołnierzy niemieckich w Lublinie. Owszem, do Pracowni Ikonografii trafiały pojedyncze fotografie znajdowane na aukcjach internetowych i udostępniane Ośrodkowi dzięki życzliwości lubelskich kolekcjonerów. Tym razem mamy do czynienia ze zbiorem należącym do jednego żołnierza, zawierającym ujęcia sytuacji życia codziennego związane z pobytem w Lublinie w pierwszych latach II wojny światowej.
Wystawa „Jeden rok – 1941” zaprezentuje fotografie przekazane przez Andersa Rumpa. Ukazują one wojenne oblicze Lublina a szczególnie dzielnicy żydowskiej tuż przed Zagładą. Ekspozycja nawiązuje do obchodów 80. rocznicy akcji “Reinhardt”.
Gościem wystawy będzie sam Andres Rump, który tak mówi o kolekcji:
Podczas pracy nad realizowanym przeze mnie filmem dokumentalnym „Podsumowanie” natknąłem się na wojenne fotografie dziadka. Dziś zadaję sobie wiele pytań: Dlaczego mój dziadek nigdy nie opowiadał o swoich wspomnieniach z czasów, gdy był żołnierzem? Dlaczego zatrzymał zdjęcia z czasów wojny – zdjęcia, które były łatwo dostępne dla wszystkich członków rodziny przez całe jego życie? Jako jego wnuk czuję się zobowiązany, aby fotografie z Lublina wróciły do miejsca, w którym zostały wykonane. Mam nadzieję, że niniejsza kolekcja fotografii – teraz już publicznie dostępna – wniesie, choć mały wkład w kultywowanie pamięci o żydowskiej przeszłości Lublina.
